δύο αναπαραστάσεις της εκφοράς του Σαρπηδόνος
ΙΛΙΑΔΑ ΡΑΨΩΔΙΑ Π Κι ο Δίας στο Φοίβο εστράφη κι έλεγεν ο νεφελοστοιβάχτης: «Απ' τις ριξιές, ομπρός, Απόλλωνα, το Σαρπηδόνα βγάλε· τα μελανά του σφούγγιξε αίματα, μετά κουβάλησέ τον μακριά πολύ, στο ρέμα λούσε τον του ποταμού, με λάδι Π 670 αθάνατο άλειψέ τον, φόρα του θεϊκό χιτώνα γύρω, και στους γοργούς περαματάρηδες, τα διδυμάρια αδέρφια, δώσ' τον, στον Ύπνο και στο Θάνατο, για να τον κουβαλήσουν πέρα στης καρπερής κι απλόχωρης Λυκίας τα καμποτόπια. Μνημούρι εκεί οι δικοί κι οι σύντροφοι με μια κολόνα απάνω θα του σηκώσουν τι όσοι πέθαναν άλλη δε λάχαν χάρη.» Είπε, κι ο Φοίβος δεν παράκουσε το λόγο του κυρού του· απ' τα βουνά της Ίδας έτρεξε στην άγρια μέσα μάχη, κι απ' τις ριξιές γοργά ανασήκωσε το θείο το Σαρπηδόνα μακριά· στου ποταμού τον έλουσε το ρέμα, τον αλείφει Π 680 με λάδι αθάνατο, του φόρεσε θεϊκό χιτώνα γύρω, και στους γοργούς περαματάρηδες, τον δίνει να τον πάρουν, μαζί στον Ύπνο και στο Θάνατο, τα διδυμάρια αδέρφια, που ευτύς στη